We spreken van een miskraam (spontane abortus) bij het verliezen van het vruchtje/embryo tot een zwangerschapsduur van 16 weken. Het kan ook gebeuren dat het vruchtje/embryo al een poosje niet meer leefde maar dat de miskraam niet vanzelf op gang gekomen is (missed abortion).
OORZAKEN
Een miskraam ontstaat niet door lichamelijke inspanning zoals fietsen, hard werken of tillen en ook niet door vrijen of vallen.
Een miskraam wordt meestal veroorzaakt door een afwijking aan de chromosomen van het embryo. Het lichaam herkent deze afwijking en stoot het embryo dan af. Het is dus eigenlijk een natuurlijk selectieproces. Deze chromosoomafwijking is bijna nooit erfelijk en meestal zijn er dus geen gevolgen voor een volgende zwangerschap.
Ongeveer één op de 10 zwangerschappen eindigt in een miskraam. Bloedverlies en/of buik/rugpijn kunnen de eerste tekenen van een miskraam zijn. Het patroon, de duur en de hevigheid van het bloedverlies en buikpijn kunnen verschillen. Vaak heeft bloedverlies in de eerste 12 weken niets met een miskraam te maken . Bij bloedverlies kan er dan ook niet direct geconcludeerd worden dat er sprake van een miskraam is. Vaak zal afwachten geadviseerd worden, hoe lastig dit ook kan zijn, het verloop wordt vanzelf duidelijk.
Bloedverlies komt regelmatig voor in de eerste weken van de zwangerschap. Vaak is dit een onschuldige bloeding veroorzaakt door een gesprongen bloedvaatje door de toegenomen doorbloeding in het bekken. Ook na vrijen kan er bloedverlies zijn. Dit is in veel gevallen niet verontrustend en duidt meestal niet op een miskraam.
Bij ongeveer de helft van de vrouwen houdt het bloedverlies al snel op en verloopt de zwangerschap verder normaal . Bij de andere helft blijft het bloedverlies bestaan of neemt toe, dan kan er sprake zijn van een miskraam.
De symptomen die kunnen wijzen op een miskraam zijn:
– helderrood bloedverlies, soms met stolsels of stukjes weefsel
– buikpijn, lijkend op menstruatie-achtige krampen
Bij bovengenoemde klachten is het altijd verstandig om contact met ons op te nemen, we zullen dan uitleg geven en samen bespreken wat voor jou het beste voelt om te doen op dat moment; bewaar altijd het verband of broekje waar je bloed in zit tot je een van ons gesproken hebt.
Bij normaal bloedverlies (niet meer dan bij een menstruatie) kan worden afgewacht tot je lichaam zelf de zwangerschap afstoot. Het wel of niet afwachten hangt af van wat voor jou goed voelt en of het medisch gezien verantwoord is om af te wachten.
Een miskraam begint meestal met wat bloedverlies waarna het bloedverlies en buikpijn toenemen. Vrouwen die al kinderen hebben gekregen herkennen er (lichte) weeën in. Zodra je het vruchtje bent verloren, zullen de klachten van bloedverlies en buikkrampen vrij snel minder worden en vanzelf verdwijnen. Dan weet je dat je lichaam de zwangerschap compleet heeft afgestoten. Als je geen duidelijke op- en afbouw merkt in dit proces dan kan het betekenen dat het je lichaam niet lukt om de zwangerschap zelf compleet af te stoten en kan er medische hulp bij nodig zijn .
Zolang het vruchtje nog niet is afgestoten en het zwangerschapshormoon nog in je lichaam aanwezig is (meestal tot 2-3 weken na de miskraam) kun je je nog steeds zwanger voelen. Dit komt door de aanwezigheid van het zwangerschapshormoon. Zodra de baarmoeder leeg is, zullen deze verschijnselen verdwijnen en ook de zwangerschapstest zal negatief worden. Het bloedverlies en buikpijn zullen langzaam stoppen. Meestal komt binnen zes weken de menstruatiecyclus weer op gang, een teken dat je weer opnieuw zwanger kunt worden.
Het lichamelijk herstel na een miskraam gaat meestal snel. Maar dat wil niet zeggen dat je je nog een lange tijd verdrietig, leeg, onbegrepen en soms ook boos kan voelen. Een miskraam meemaken is vaak verdrietige gebeurtenis omdat er een abrupt einde komt aan toekomstplannen en je fantasieën hier over. Het is goed om tijd te nemen om bij deze gebeurtenis stil te staan en dit te verwerken. Soms helpt het om er over te praten. Zoek een manier die bij jou past, dit is voor iedereen anders. Wij zullen ook na de miskraam contact met je houden.